ที่ห้องพักของหยาดฝน หลานสาวแสนสวยเกินวัยสิบแปดของหยาดฟ้า
เธอกำลังนั่งก้ม ๆ เงย ๆ หาอะไรบางอย่างอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองมาสักพักแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าจะหาเท่าไหร่ ก็ไม่เจอสิ่งที่ต้องการสักที
“โอ๊ยอยู่ไหนนะ! สงสัย...เราลืมหยิบผ้าเช็ดตัวติดมาด้วยแน่ ๆ เลย งั้น...ไปยืมแม่ดีกว่า”
เด็กสาวบ่นพึมพำกับตัวเองอย่างเซ็ง ๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้น แล้วเดินออกจากห้อง มุ่งตรงไปยังห้องพักของหยาดทิพย์ผู้เป็นแม่ทันที
เมื่อมาถึง เจ้าหล่อนก็เปิดประตูเข้าไป โดยไม่ได้เคาะก่อน ทำเอาหยาดทิพย์ที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ และนุ่งผ้าขนหนูกระโจมอก ออกมานั่งทาครีมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ถึงกับตกอกตกใจ อุทานออกมาเสียงดัง
“ว้ายยย! นี่ยัยฝน แกจะเข้าห้องใคร หัดเคาะประตูก่อนสิยะ แม่ตกใจหมด”
เธอหันมาเอ็ดตะโรใส่ลูกสาว พลางทำคิ้วขมวด
“แหม...ก็หนูลืมนี่นา เอ้อ! แม่มีผ้าเช็ดตัวเหลืออีกมั้ย? หนูขอยืมหน่อยสิ ลืมเอามาอ่ะ”
หยาดฝนบอกธุระของตัวเอง แล้วทำหน้ามึนตึงใส่แม่ เพราะเธอทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกันนัก
เหตุที่หยาดทิพย์มักจะเจ้ากี้เจ้าการ ในเรื่องส่วนตัวและการคบหาผู้ชาย ของหยาดฝนผู้เป็นลูกสาวมากจนเกินไป
เนื่องจากเธอกลัวว่า หยาดฝนจะถูกฟันแล้วทิ้ง จนท้องไม่มีพ่อ เหมือนที่ตัวเองเคยโดนตอนสมัยยังเป็นวัยรุ่นนั่นเอง
“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยนะยัยฝน นี่แม่นะ!”
“อ๊อย! ตกลงว่าแม่ มีผ้าให้หนูอีกมั้ยเนี่ย?”
ลูกสาวทำท่ารำคาญใส่
“ก็มีแต่ที่นุ่งอยู่เนี่ยแหละ! ทีหน้าทีหลังก็หัดรอบคอบบ้างนะ แกโตเป็นสาวแล้ว อย่าให้แม่ต้องมาคอยจ้ำจี้จ้ำไชนัก...ไป ๆ ลองขึ้นไปถามคุณยายดูสิ”
เธอบอกกับลูกสาวแล้วหันไปทาครีม แต่งตัวต่อ
“ก็ได้ หนูไปหละ!”
เด็กสาวตอบเสร็จก็เดินจากมา ก่อนจะขึ้นบันไดไปยังชั้นบน ตรงไปที่หน้าห้องของหยาดฟ้า เพื่อจะขอยืมผ้าขนหนู ตามที่แม่แนะนำ
แต่เธอกลับได้ยิน เสียงร้องครางอันโหยหวนของผู้เป็นยาย ที่ดังแว่วออกมาจากในห้องซะก่อน
ทำให้หยาดฝนถึงกับชะงักฝีเท้าไว้ แล้วรีบเข้าไปแนบหูฟังที่ประตูทันที
“เอ๊ะ! นั่นเสียงคุณยายร้องนี่นา...”
หยาดฝนแอบคิดในใจ แล้วใช้ใบหูกับแก้มแนบชิดติดลงกับประตูห้อง
เหมือนโชคจะเข้าข้าง ถ้ำมองสาววัยใส ที่แสนจะอยากรู้อยากเห็นอย่างเธอ เข้าให้แล้ว
เพราะหยาดฟ้าดันลืมล็อคประตูไว้นั่นเอง ทำให้มันค่อย ๆ เปิดแง้มออกช้า ๆ จนสองตาของหลานสาวตัวแสบ แอบเห็นภาพวาบหวามที่เกิดขึ้นภายในห้องได้อย่างชัดเจน