เมษาค่อยๆ ลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกุกกัก เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองเผลอหลับทั้งที่กะจะแค่งีบ
มันง่วงมันเพลียไปหมด เหนื่อยจากงานสอนหนังสือทั้งวัน พอได้มาเจอกับแอร์ฉ่ำๆ ก็เลยเผลอหลับไป
เห็นเจ้าของห้องนั่งทำงานอยู่ เหลือบมองดูนาฬิกา
ห้าทุ่ม!
ตาคู่สวยเบิกโพลง พร้อมทั้งดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟา ทำไมคนที่บอกจะไปส่งเธอตอนสองทุ่มเขาถึงปล่อยเธอนอนล่วงเวลาเอาจนป่านนี้
"พี่ยอด! ทำไมพี่ไม่ปลุกเมคะ!"
"ก็พี่เห็นเราหลับสบาย" ตื่นมาก็แว๊ดๆ ใส่เลย และเขาก็ขำเฉย เพราะนึกอยู่แล้วว่าหากเมษาตื่นขึ้นมาต้องว่าเขาอย่างแน่นอน
"ไปส่งเมเลยนะ!" เมษาลุกขึ้นใส่รองเท้าด้วยความรวดเร็ว ทว่าได้ยินประโยคอะไรบางอย่างตอบกลับมา
"นอนค้างกับพี่ที่นี่เถอะ"
"ไม่ค้าง!" เมษาเดินไปที่ประตูแล้วทำท่าจะเปิดออก ทว่ามันกลับเปิดไม่ได้
มองสำรวจว่าประตูที่เคยเปิดเข้าเปิดออกได้อย่างง่ายดายมันไม่เหมือนเดิม
ระบบรักษาความปลอดภัยเหรอ? เขาให้คน
