“ถ้าไม่ลืมคุณก็ต้องเข้าใจว่าตอนนี้สถานะที่แท้จริงของคุณคืออะไร คุณถือดียังไงมาไล่คนที่เป็นเจ้าของชีวิตคุณ”
“ทำไมคุณต้องทำกับปรายอย่างนี้...ทำไม...ปรายรู้ว่าปรายเป็นแค่นางบำเรอของคุณ แต่ถ้ามันไม่มีความหมายคุณจะเก็บคนที่คุณเกลียดเอาไว้ทำไม”
“คุณกำลังร้องขอสิ่งที่คุณไม่มีวันได้จากผม ปรายฟ้า! มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรือที่จะปล่อยให้คุณกลับไปหาไอ้ก้องกาจทั้ง ๆ ที่คุณเคยบอกรักผู้ชายอีกคนให้เขาหลงคิดว่าคุณจริงจัง”
“มันก็ไม่ต่างจากที่คุณหลอกให้ปรายรอ!...คนที่บอกว่าจะไม่ทอดทิ้งปรายกลับมามีผู้หญิงคนใหม่หน้าชื่นตาบาน ในเมื่อคุณไม่ซื่อกับปรายก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องรอคอยคำสัญญาหลอกลวง!”
“จนป่านนี้ก็ยังคิดจะกลับไปหามันอีกรึไง! คุณท้าทายผมใช่มั้ย ถ้าอยากอวดดีผมก็จะทำให้คุณดูว่าท้าทายคนอย่างผมมันจะเป็นยังไง!”
“คุณเขม!” ปรายฟ้าร้องเสียงดังทั้งตัวปลิวไปตามแรงกระชากจากเขมราชที่ลากเธอขึ้นบันใดไปยังชั้นสองโด
