คริมาหมดสติในอ้อมกอดเจ้าของร่างสูง พวกเขานำตัวเธอไปส่งโรงพยาบาล ตลอดทางการินกุมมือหญิงสาวไม่ห่าง แววตากังวลมองใบหน้าไร้สีเลือดแทบทุกวินาที
หญิงสาวถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน เธอมีบาดแผลบนศีรษะที่เกิดจากอุบัติเหตุในช่วงเช้าของวัน หัวเข่าทั้งสองข้างเต็มไปด้วยร่องรอยบอบช้ำ ข้อเท้าก็ปูดบวม รู้ดังนั้นใบหน้าหล่อเหลาก้มมองมือที่ประสานกันบนหน้าตัก เขาโทษตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าเขาไม่หันหลังให้ยายตัวเล็กก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงกับเธอ การินรู้มาตลอดว่าหลายเดือนที่ผ่านมาคริมาพยายามแค่ไหนที่จะทำตัวเข้มแข็ง แต่หลายครั้งเมื่ออยู่คนเดียว ความเศร้ามักสะท้อนผ่านดวงตาคู่งามเสมอ
“กายมึงใจเย็น เมียมึงไม่เป็นอะไรแล้ว เมื่อกี้ก่อนเข้าห้องฉุกเฉินกูได้ยินพยาบาลข้างหน้าคุยกัน เขาบอกว่าเธอแค่มีบาดแผลที่ไม่อันตรายมากกับอาการอ่อนเพลีย ให้น้ำเกลือไม่กี่คืนอาการก็น่าจะกลับมาเป็นปกติ”
“เรื่องนั้นกูรู้ แต่กูแค่เจ็บ
