พิมพ์บงกชเผยอปากหอบเมื่อบดจูบอย่างดูดดื่มแทบไม่ปล่อยให้เธอได้หายใจหายคอ หญิงสาวครางประท้วงเมื่อเขากดร่างน้อยลงนอน
“พี่อลันคะ”
“ครับ”
“นอนกอดเฉยๆ ได้ไหมคะ”
เธอบอกเขาเสียงสั่นๆ เพราะตอนนี้มันเจ็บไปหมดทั้งซอกรัก ถ้าหากต้องร่วมเสน่หากับเขาอีกคงไม่ไหว
อลันชะงัก เขาปัดปอยผมให้เธอเบาๆ ก่อนจะจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยง
“นอนเถอะ พี่จะกอดพิมพ์เอง”
อากาศในถ้ำเริ่มหนาวเหน็บ ดีที่อลันก่อกองไฟและคอยสุมไฟเอาไว้เธอจึงได้รับความอบอุ่นจากกองเพลิงตรงหน้า ก่อนที่ร่างสูงจะค่อยๆ สวมกอดร่างน้อยแนบอกเมื่อเขาจัดการเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว
อ้อมแขนแกร่งที่โอบรัดมารอบกายทำให้เธอต้องเบียดเข้าหามันอบอุ่นและรู้สึกได้ถึงความมั่งคงปลอดภัย
เธอหลับลงในทันทีเพราะความเหนื่อยล้า ในขณะที่อลันกำลังครุ่นคิด พรุ่งนี้เขาคงต้องหาทางกลับเข้าฝั่ง จะอยู่บนเกาะนี้ไปจนเสบียงหมดไม่ได้
ฝนด้านนอกตกหนัก อลันยังนอนไม่หลับขณะที่คนในอ้อมแ
