2 วันต่อมา
แพทย์อนุญาตให้หนูนาและลูกกลับบ้านได้ และตอนนี้ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอหลานกลับบ้าน เจ๊มดแดง รวมทั้งเจ้าของบาร์ที่หนูนาเคยทำงานด้วย ต่างเตรียมพร้อมใจกันมารับขวัญหลานกันอย่างพร้อมเพรียง
“คุณยายขา คุณพ่อมาแล้ว” สาวน้อยบอกขึ้นเมื่อเห็นรถของพ่อกำลังขับเข้ามาภายในบ้าน
“สวัสดีค่ะทุกคน” หนูนาและภูผาเดินลงมาจากรถพร้อมกับทารกตัวน้อยในอ้อมกอดด้วยมีคุณลดาค่อยช่วยอุ้มอีกคน
“เข้าบ้านกันลูก” คุณไพลินเดินออกมารับหลานแฝดคนล่าสุดของครอบครัวแล้วพากันเข้าบ้านเพื่อไปหาลุงๆ ป้าๆ ที่มารวมตัวกันเพื่อรับขวัญหลานตัวน้อย
“ไหนๆ หลานแฝดของเสี่ย มาให้เสี่ยอุ้มหน่อยสิ” เสี่ยเจ้าของบาร์รีบเดินไปหาคุณแม่ลูกสี่ทันที เมื่อเห็นว่าเดินเข้ามาภายในบ้าน
“น้องน้ำฟ้า น้องน้ำเมฆค่ะเสี่ย” หนูนาส่งลูกชายและลูกสาวให้เสี่ยและเจ๊อุ้ม
“น่าเกลียดน่าชังจริงๆ หลานเสี่ย นุ่นเอาของรับขวัญมาให้เสี่ยหน่อย” มือหนาหยิกแก้มหลานส
