สี่ปีต่อมา_
"น้องภามไปหาพ่อเร็ว แม่วิ่งตามเราไม่ไหวแล้วนะ" เพลงพิณบอกกับลูกชายวัยขวบเศษ ช่วงนี้เน้นใช้ผละกำลังเก่งห่วงเล่นได้ทุกเวลา ในขณะที่เธอกำลังตั้งครรภ์ใกล้คลอดลูกคนที่สอง
"ไปนั่งพักได้แล้ว เดี๋ยวพี่พาลูกไปเล่นเอง" สามีหนุ่มเดินมาช่วยประคองภรรยาสาวกลับเข้าไปในบ้าน มักจะเป็นอย่างนี้ช่วงเช้าทุกวันที่เธอชอบออกมาเดินเล่นด้วย
ส่วนลูกชายก็วิ่งตามมาติดๆ ถึงแม้จะมีบอดี้การ์ดคอยดูแล เด็กวัยขวบเศษยังคงติดผู้เป็นพ่อและแม่อยู่ไม่ห่าง
"ระวังน้องภามหกล้มนะคะ เมื่อเช้ายังมีแผลอยู่เลย"
"เป็นธรรมดาของเด็กนะเพลง ไม่ต้องปิดกั้นเขามาก"
"ใช่~" ตามมาด้วยเสียงลูกชายสมทบ ตอนเห็นว่าผู้เป็นพ่อเข้าข้าง
"เหมือนกันจริงๆ นะคะ" เธอยิ้มให้กับนิสัยลูกชาย ที่นับวันยิ่งเลียนแบบสามี ไม่เว้นแม้แต่หน้าตายังมีเค้าโครงเดียวกัน
"ไปวิ่ง~" เสียงจากลูกชายเอ่ยขึ้นอีกครั้ง แล้วชี้บอกไปทางนอกบ้าน เป็นสนามกว้างสำหรั
