หนึ่งปีผ่านไป….
หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก คีร่ายังจำวันแรกที่เจอกับแสนสิงหาได้เป็นอย่างดี จำได้ว่าครั้งแรกที่เจอกันระหว่างเราไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่นัก คีร่าจำได้แม่นเลยว่าเธอร้องไห้เพราะกลัวแสนสิงหามาก ๆ ตอนนั้นเขามักจ้องเธอด้วยแววตาดุดดันจนเธอรู้สึกอึดอัดทำอะไรไม่ถูกได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาของเขาอยู่อย่างนั้น
ความรู้สึกของคีร่าที่มีต่อแสนสิงหา ณ ตอนนั้นคือเธอไม่ชอบเขาเลย เธอไม่ชอบผู้ชายแบบนี้ อคติของคีร่าที่มีต่อแสนสิงหาติดลบอย่างแรง แม้แต่ตอนที่ป้ากานดายื่นข้อเสนอให้คีร่ามาทำงานกับแสนสิงหา เธอก็ยังไม่อยากมา แต่เพราะอนาคตที่ดีกว่าเธอจึงจำใจเดินทางมากับเขา
แต่คนอย่างแสนสิงหาโกหกปลิ้นปล้อนซะไม่มี เขาหลอกล่อให้เธอมาทำงานที่โรงแรมของเขา แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เขากลับไม่รับเธอเข้าทำงานซะอย่างนั้น หาข้ออ้างสารพัดมาพูดจาหว่านล้อมเธอ ค่อย ๆ ตะล่อมเธอทีละนิด ทีละนิด จนเธอใจอ่อนยอมรับข้อเสนอของแส
