“คุณแสนจะไม่ทิ้งหนูใช่ไหม” ริมฝีปากแบะคว่ำ น้ำตาแทบไหลออกมาอยู่รอมร่อ แค่คิดว่าวันหนึ่งชีวิตของเธอไม่มีแสนสิงหาอยู่ด้วยกัน หัวใจเจ้ากรรมของเธอก็เหมือนจะขาดรอน ๆ
ทั้งที่ก่อนหน้าไม่มีแสนสิงหาคีร่ายังอยู่มาได้ หากแต่ตอนนี้ที่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป คีร่าไม่มีแสนสิงหาไม่ได้จริง ๆ
“อย่าทิ้งหนูได้ไหม อย่ารำคาญหนูเลยนะ หนูจะเป็นเด็กดีไม่ทำให้คุณแสนต้องปวดหัว หนูจะเชื่อฟังคุณแสนทุกอย่าง หนูไม่อยากให้คุณแสนเบื่อหนู หนูไม่อยากโดนคุณแสนทิ้ง”
“เด็กน้อย” หัวใจแกร่งอ่อนยวบไปหมด คำพูดของเธอถือว่าเป็นคำบอกรักได้รึเปล่านะเพราะตอนนี้แสนสิงหาน่ะรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังลอยอยู่ยังไงอย่างนั้น มีเมียเด็กนี่มันรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจแบบนี้เองสินะ
“อย่าทิ้งหนูเลยนะ หนูไม่มีใคร หนูมีแค่คุณแสน” ยังอ้อนวอนแสนสิงหาทั้งน้ำตาและจะไม่หยุดอ้อนวอนเขาง่าย ๆ จนกว่าเขาจะตอบตกลงและสัญญากับเธอว่าจะไม่ทิ้งกัน
การมีแสน
