คีร่าใช้มือแตะริมฝากตัวเองอย่างคนเหม่อลอย สัมผัสอุ่นชื่นยังชัดเจนอยู่ที่ริมฝีปาก ราวกับว่าคนกระทำยังไม่ได้ผละริมฝีปากออกไปยังไงอย่างนั้น รสจูบของแสนสิงหายังตราตรึงในความรู้สึกเพียงแค่นึกถึงใบหน้าสวยของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นสีแดงระเรื่อ
”คนบ้า“ เสียงหวานพึมพำออกมา ซุกหน้าเข้ากับหมอนพลางกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง หัวใจของคีร่าเต้นกระหน่ำจนเธอกลัวว่ามันจะกระเด็นออกมาโลดเต้นอยู่ข้างนอก
แม้ไม่รู้ว่าทำไมแสนสิงหาถึงได้จูบเธอแบบนั้น แต่คีร่า ยอมรับเลยว่าจูบของแสนสิงหาน่ะทำให้เธอรู้สึกดีเป็นบ้าเลย จูบแรกกับคนที่ชอบใครจะไม่ชอบบ้างล่ะ
ชอบมากแล้วก็เขินมากด้วย พอแสนสิงหาผละริมฝีปากออก เธอถึงได้วิ่งหนีเขาเข้ามาหลบอยู่ในห้อง กรีดร้องคนเดียวแทบบ้าคลั่งระบายความเขินอายที่เธออัดอั้นเป็นเวลานานออกมาจนหมด
“บ้ามาก เขามันบ้าที่สุด” ใช้มือตีหมอนย้ำ ๆ ก่อนจะกลับมานอนหงายมองเพดานห้องสีขาวแล้วยิ้มออกมาราวกับคนบ้า
