“ขอบคุณนะคะพี่ยุทธที่อุตส่าห์มา” เหมือนพิมพ์เอ่ยออกมาด้วยความเกรงใจ นาทีนี้เธอเต็มไปด้วยความลำบากใจ เพราะอีกในไม่ช้าเธอต้องบอกยอดเงินเขา และเธอก็กลัวว่าเขาจะไม่ให้เธอยืมเงิน
“ต้องมาอยู่แล้วสิครับ ก็น้องสาวคนสวยอุตส่าห์ขอความช่วยเหลือจากพี่ มีหรือพี่ชายคนนี้จะปฏิเสธ” ยุทธนาก็ยังเป็นยุทธนาคนเดียว เขามีแต่เพียงรอยยิ้มให้เธอเท่านั้น ไม่เหมือนผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีเธอ เขาเลวเกินกว่าที่เธอจะให้อภัยได้ ขอเพียงหลุดพ้นเท่านั้น ผู้ชายอย่างเขา เธอไม่มีทางไปข้องเกี่ยวอีกแน่ๆ
“ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณจริงๆ ที่ยังเห็นพิมพ์เป็นน้องสาวอยู่” เหมือนพิมพ์เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มอ่อน ทั้งอายทั้งเกรงใจ ความรู้สึกหลากหลายมันปะปนกันไปหมด
“บอกมาได้เลยครับว่าจะเอาเงินไปทำอะไร แล้วก็จะเอาเท่าไหร่” ยุทธนาเข้าเรื่องทันที ด้วยเพราะเห็นท่าทางร้อนใจของเธอ บางทีเหมือนพิมพ์ก็อาจจะอยากระบายความรู้สึกที่อยู่ในใจของเธอออกมา
