บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความอึดอัด เหมือนพิมพ์เล่นละครซะเนียนเลย ด้วยเพราะว่าเธอหมั่นไส้ปราบเหลือเกิน ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจและน่ารังเกียจเหลือเกิน เธอกำลังพยายามหาหยิบยืมเงิน เพื่อที่จะมาคืนเขา แล้วก็จะได้ไปจากชีวิตเขาโดยไม่ติดค้างอะไร
ลำพังเงินเก็บของเธอก็มีแค่แสนเดียว ตอนนี้เธอกำลังทำเรื่องกู้บัตรเงินสดหลายที่อยู่ หวังว่าวงเงินรวมกันมันจะมากพอที่เธอจะจ่ายเงินคืนในส่วนที่บิดาของเธอยืมคุณเจิด ที่มันกลายเป็นเงื่อนไขทำให้เธอต้องติดอยู่กับเขา ทั้งที่เธอเจ็บปวดเหลือเกิน
“ขอบคุณคุณพิมพ์มากเลยนะคะที่ต้อนรับปรางเป็นอย่างดี วันหลังปรางจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ” ปรางแก้วเอ่ยออกมาโดยไม่ระแคะระคายใดๆ ส่วนเหมือนพิมพ์ก็ได้แต่พยายามยิ้มให้ปรางแก้ว แม้ว่ารอยยิ้มนั้นมันจะเจื่อนมากแค่ไหนก็ตาม
“ได้ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะคุณปราง” เหมือนพิมพ์เอ่ยออกมาด้วยความหวังดี เธอไม่โกรธปรางแก้วที่เข้ามาในชีวิตปราบแต่อย่างใ
