อดัมส์กระซิบข้างหู จูบไซ้แผ่นหลังนวลเนียนของหญิงสาวอย่างลุ่มหลง ทำเอาพิมพ์ลดาขนลุกซู่ขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณรักผมมั้ย”
คนตัวโตออดอ้อนอยากได้ยินคำรัก
“รักที่สุดค่ะ... คุณดำ”
หญิงสาวตอบอย่างไม่ลังเล หลังจากพี่เขยคนนี้ทำให้เลือดในกายของหล่อนพลุ่งพล่านราวจะเดือดขึ้นมาได้
ใบหน้างามแดงซ่านซับสีโลหิต แววตาอิ่มเอมซึมซับรับความสุขเอาไว้เต็มเปี่ยม
พิมพ์ลดาแอบภาวนาในใจ ขอให้ความทรงจำของเขาเป็นแบบนี้ตลอดไป
แม้ว่าหล่อนจะเป็นได้แค่ ‘เงาสวาท’ ของพี่เขยที่ฟื้นขึ้นมาจากอุบัติเหตุที่ทำให้สมองของเขากระทบกระเทือนอย่างรุนแรง เข้าใจผิดว่าหล่อนคือ ‘อรทัย’ ผู้เป็นพี่สาวที่ล่วงลับไปแล้ว
* * * * * * * * * * * * * *
อีกหนึ่งเดือนต่อมา
แม้ว่าอดัมส์จะรู้สึกว่าผู้คนรอบข้างนั้นกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขาผู้สูญเสียความทรงจำ แต่ใช้เวลาไม่นาน อดัมส์ก็พยายามสร้างความคุ้นเคย เรียนรู้อดีต และเริ่มต้นกับความทรง
