ณ โรงพยาบาลชื่อดัง
"กลัวเหรอ?" คนตัวสูงเริ่มเอ่ยถาม เมื่อพาหญิงสาวมาถึงโรงพยาบาล ฝ่ามือเรียวเข้ากระชับท่อนแขน รับรู้ถึงอุณหภูมิเย็นเฉียบผ่านเนื้อผ้าชั้นดี ทั้งคู่หยุดยืนหน้าตึกขนาดใหญ่ หลังสั่งลูกน้องนัดแพทย์เฉพาะทาง ซึ่งไม่ต้องรอคิวสามารถเดินไปห้องตรวจได้เลย
"นิดหน่อยเอง ถึงจะมาบ่อยก็เถอะ" เค้กตอบกลับแต่เอ่ยเบาในประโยคหลัง ยังดีนะที่เอาเสื้อคลุมแจ็คเก็ตของคนตัวสูงมาใส่บดบังชุดนักเรียน เท้าเล็กค่อยๆก้าวตามผู้เดินนำหน้า พลางสำรวจรอบบริเวณสถานที่หรูหรา ยิ่งตอนบิดามาพักรักษาตัว เธอยังไม่ทราบราคานั้นดีเลย
"ถ้าตรวจเสร็จฉันพาไปกินข้าวดีไหม" ร่างสูงสง่ายังคงรักษามาดนิ่ง เหลือบมองใบหน้าใสเล็กน้อย เพราะระหว่างทางเดินมีพนักงานรู้จักเขาค่อนข้างเยอะ คุ้นชินเวลามาหารุ่นพี่คนสนิทบ่อย
"ร้านแพงๆใช่ไหม หนูจะได้จินตนาการไว้รอ" น้ำเสียงคนตัวเล็กรีบบอก ดวงตากลมเบิกกว้างเหมือนรอสิ่งล่อตาล่อใจ จนลืมว่าตัวเอ
