เมื่อเราอยู่ด้วยกันสองคน เฮนรี่จับมือเรียวของเธอแนบแน่น ออสเตนยิ้มให้เขาด้วยความรัก และเทิดทูนเฮนรี่ผู้เป็นสามี เฮนรี่หันมาหาเธอและเอ่ยบอก
“ผมรักคุณนะ”
“ฉันก็รักคุณค่ะ เฮนรี่” ออสเตนยิ้มให้เขาแล้วจูบที่หัวไหล่เขาเบาๆ เป็นรอยลิปสติกสีแดงสด
“ตีตราจองใช่ไหม” เฮนรี่ยิ้มให้เธอ
“ฉันจะล่ามโซ่คุณไม่ยอมปล่อยเลยทีเดียว” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ผมคือของตายของคุณ”
“มันควรเป็นเช่นนั้น” เธอเอ่ยบอกมองหน้าเขา เฮนรี่จะจูบกลับเธอ แต่เธอหันหน้าหนีก่อน
“จะทำอะไรควรไปทำที่บ้านนะ”
“ได้” เฮนรี่เอ่ยบอกเธอ แล้วกดโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดที่กำลังขับรถให้เขา
“รับไวหน่อย”
“ครับท่าน”
เฮนรี่กดวางสายทันที ออสเตนมองเขาด้วยความสงสัยว่าเหตุใดต้องโทรศัพท์หาบอดี้การ์ดทั้งที่อยู่ในคันเดียวกัน
“ทำไมคุณต้องโทรหาพวกเขาด้วย แค่บอกก็ได้”
“พวกเขาไม่ได้ยินหรอก เพราะพวกเขาใส่หูฟัง” เฮนรี่เอ่ยบอก เธอจึงมองบอดี้การ์ดผ่าน
