"ไม่จริง...ไม่...เฮนรี่....กริ๊ดดดดด...."
"ชูว์...ออสเตน...ตื่น..." เฮนรี่เขย่าเรียกหญิงสาวที่นอนข้างเขา แล้วเอามาสวมกอด ขณะที่เธอหลับตาฝันร้องด้วยความแตกตื่น
"ชูว์...ออสเตน...ลืมตามองผม..." เฮนรี่กอดเธอแนบแน่น ลูบแผ่นหลังเธอให้สงบลง
"เฮนรี่...คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม" หญิงสาวเอ่ยถามเขาทันที ด้วยความตกใจ ขวัญเสียกับความฝันสุดน่ากลัว กลัวว่าเขาจะจากเธอไปจริงๆ เธอมองใบหน้าเขา แล้วจึงใช้มือเรียวจับตามใบหน้าเขาด้วยมือทั้งสองข้าง
"ผมสบายดี คุณแค่ฝันร้าย" เฮนรี่จูบลงมือเธอ หญิงสาวใช้มือตนเองจับมือเขา แล้วปล่อยโหออกมาอย่างไม่อายใคร
"ออสเตน คุณอย่าร้องไห้ มันแค่ฝันร้าย" เฮนรี่ลูบใบหน้าที่มีหยาดน้ำตาไหลนองหน้า
"ฉันฝัน...ว่าคุณ...มีเลือดที่หลัง...เฮนรี่...ฉันกลัว...กลัวว่า...จะเสีย...คุณไป...เป็นสิ่งที่ฉันรับไม่ได้" หญิงสาวน้ำตานองหน้า แล้วพูดไปด้วจึงมีคำพูดที่สะอึกสะอื้นด้วยความกลัวและเสียใจ
"ผม
