“ครับ ถึงห้องแล้วพี่โทรหานะ คือ...พี่จะได้รายงานว่าถึงห้องโดยปลอดภัยน่ะ คงไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของพู่ใช่มั้ยครับ พี่โทรไม่นานไม่เกินนาทีเดียวเท่านั้น” เขาถามอย่างเกรงใจ
“ไม่กวนหรอกค่ะ กว่าพู่จะอาบน้ำสระผมเสร็จคงอีกนานเลย กลัวพี่โทรมาตอนพู่อาบน้ำแล้วจะไม่ได้รับสายมากกว่าค่ะ”
“อืม...งั้น...พี่ส่งไลน์มาบอกดีกว่า เผื่อพู่อยู่ในห้องน้ำ”
“ค่ะ”
“โอเคครับ พรุ่งนี้เจอกันนะ”
“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน” เธอส่งยิ้มบางๆ ให้ก่อนจะก้าวลงไปจากรถของเขาแล้วโบกมือลา ไม่นานรถของเขาก็เคลื่อนออกไปเธอจึงได้เข้าไปในคอนโดแล้วกดลิฟต์ไปชั้นที่พักของตัวเอง
แต่ยังไม่ทันที่ประตูลิฟต์จะปิดก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น
“รอด้วยค่ะรอด้วย”
ภูษิตารีบเอื้อมมือไปกดลิฟต์เพื่อให้มันเปิดค้างไว้ จึงได้เห็นว่าเป็นคุณป้าคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับถุงผ้าหลายใบในมือ
“ขอบใจมากนะหนู ป้านึกว่าไม่ทันลิฟต์แล้วซะอีก”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้าไปชั้นไหน
