“แน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้ คงไม่คิดเสียใจทีหลังใช่มั้ย”
เขาวางมือข้างหนึ่งลงบนมือซุกซนนั้นแล้วจ้องตากับเธอ
“ไม่มีอะไรที่จะทำให้พู่เสียใจได้เท่ากับวันนั้นอีกแล้วค่ะ วันนี้พู่ก็แค่...อยากเล่นอะไรสนุกๆ กับคุณเจษฎ์เท่านั้นเอง” หญิงสาวโปรยยิ้มหวาน ก่อนจะขยับมือน้อยขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะแบบที่เขาชอบให้ทำเสมอ
และเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจที่เริ่มติดขัดของอีกฝ่าย เธอก็ค่อยๆ จูบไซ้ไปที่ซอกคอของเขาแล้วดูดงับเบาๆ ก่อนจะลงน้ำหนักให้แรงขึ้นจนสามารถเรียกเสียงครางของอีกฝ่ายได้
“อย่าซน...พรุ่งนี้ฉันยังต้องไปทำงาน” เขากระซิบแผ่วก่อนจะดันใบหน้างามออกจากลำคอแล้วมองเด็กดื้อ
“แล้วเย็นนี้...คุณยังจะไปไหนอีกมั้ยคะ” ถามเขาขณะที่ค่อยๆ คลานลงจากตักหนาแล้วไปนั่งระหว่างสองขานั้น ก่อนจะใช้สองมือจับที่ขอบกางเกงแล้วส่งสายตาออดอ้อน
“เย็นนี้...ฉันเป็นของเธอ”
เพียงเท่านั้นรอยยิ้มหวานก็กระจายไปทั่วใบหน้าสวย ก่อนที่เธอจะรูดกางเ
