“คุณมาขอโทษพู่เรื่องอะไรคะ”
“ทุกอย่าง…ที่ฉันเคยทำหรือพูดไม่ดีกับเธอ ฉันขอโทษจริงๆ นะพู่ เมื่อก่อนฉันมันโง่เองที่เคยละเลยและไม่ใส่ใจเธอ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วนะว่าฉันคิดยังไงกับเธอ ตลอดเวลาที่เราแยกจากกัน ไม่มีคืนไหนที่ฉันจะหลับลงได้อย่างมีความสุขเลยสักครั้ง ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงกอดของเรา จูบของเรา กลับมาหาฉันนะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจอีกแล้ว”
ภูษิตามองหน้าเขาอย่างค้นคว้า ก่อนจะก้มลงมองช่อดอกไม้ตรงหน้า และเลือกที่จะส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ค่ะ พู่ไม่อยากเป็นเมียน้อยของใคร”
“เธอจะไม่เป็นเมียน้อยของใคร ฉันยกเลิกงานหมั้นไปแล้ว ฉันกับสิไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันอยากแต่งงานด้วยก็คือเธอนะพู่ ฉันรักเธอ ได้ยินมั้ยว่าฉัน...”
“เลิกทำแบบนี้เถอะค่ะคุณเจษฎ์”
“ฉัน...ทำอะไร”
“ก็ที่เล่นอยู่กับใจของพู่แบบนี้ คุณสนุกมากเหรอคะ”
“พู่ ไม่นะ ฉันไม่ได้เล่นกับหัวใจของเธอ แต่ฉันรักเธอจร
