ภูษิตาลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปในบ้านปูนชั้นเดียวขนาดสี่ห้องนอนสามห้องน้ำที่เธอส่งเงินมาให้มารดาได้ปลูกสร้างใหม่หลังจากที่พวกท่านอาศัยในบ้านไม้เก่าๆ มานานหลายปี ส่วนหลังบ้านก็เป็นที่นาที่เธอส่งเงินมาให้พวกท่านซื้อเก็บเอาไว้กว่ายี่สิบไร่ แต่ตอนนี้ปล่อยให้คนอื่นเช่าทำนาแทน เพราะเธอก็ส่งเงินเดือนมาให้พวกท่านทุกเดือน
ครั้งหนึ่งมารดาถามว่าเธอทำงานอะไรถึงได้มีเงินมากมายนัก เธอจึงบอกว่าได้ทำงานเป็นเลขาฯ ของรองประธานบริษัทก็เลยได้เงินเดือนสูงหลักแสน ซึ่งพวกท่านก็ดีใจมากที่เธอได้มีอนาคตที่ดี
แต่หากเธอบอกเรื่องตั้งครรภ์โดยไร้สามี ก็ไม่แน่ใจว่าพวกท่านจะคิดเห็นอย่างไร
“มาเหนื่อยๆ ก็ไปนอนพักก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ไปเก็บจานชามไปล้างก่อน หนูกินอะไรมาหรือยังล่ะ ถ้ายังแม่จะหาให้กิน”
“หนูกินขนมปังที่สนามบินมาบ้างแล้วจ้ะ เดี๋ยวกินข้าวสักบ่ายสองก็ได้นี่เพิ่งจะเที่ยงกว่าเอง”
“อ้อๆ งั้นบ่ายสองแม่มาเรียกไปกินข้าว
