เจษฎ์อยากจะหันไปกราบบิดาของเธอหลายๆ ครั้งเมื่อได้ยินสิ่งที่ท่านบอก แต่ตอนนี้เขาต้องขอลุ้นกับคำตอบของเธอก่อน
“ก็ได้ค่ะ งั้นพ่อไปที่ร้านคนเดียวนะคะ หนูพาเค้าไปส่งที่โรงพยาบาลแล้วจะรีบตามไป”
“ไม่ต้องตามไปหรอก อยู่กับเค้านั่นแหละ พ่อว่าเค้าอยากให้หนูอยู่ด้วยมากๆ เลยนะ”
“แต่หนู...”
“พ่อไปล่ะ ฝากลูกสาวผมด้วยนะคุณ”
“ไม่ต้องห่วงครับคุณพ่อ ผมจะดูแลเธออย่างดีที่สุดเลย ขอบคุณมากนะครับ” บิดาของเธอแค่ยิ้มให้ก่อนที่ท่านจะกลับไปที่รถกระบะแล้วขับออกไป
“งั้นเชิญขึ้นรถเลยครับคุณภรรยา” เจษฎ์ผายมือไปที่รถคันหรูจึงได้เห็นเธอถลึงตาใส่
“ใครภรรยาคุณไม่ทราบ” สะบัดหน้าให้เขาไปทีหนึ่ง เธอก็ก้าวไปนั่งด้านหลังสุดเพราะคิดว่าเขาจะนั่งหน้าข้างคนขับ แต่เจษฎ์กลับเดินไปนั่งด้านหลังข้างเธอ และแน่นอนว่าภาครัฐก็รีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เหมือนว่าคราวนี้เจ้านายของเขาจะไม่อยากได้ความเร็วนัก
“ขับช้าๆ หน่อยเถอะรัฐ กระ
