สิริมามือสั่นไปหมดก่อนที่เธอจะหันไปมองข้างนอกหน้าต่างอย่างหวาดระแวงเช่นเดียวกับลูกน้องของเธอที่หันมองหน้ากันเลิ่กลั่กไปหมด เพราะดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องพลอยติดร่างแหไปด้วยเหมือนกัน
“คุณสิคะ ถ้าคุณยอมปล่อยพวกเราไป ฉันจะไม่เอาเรื่องคุณแน่ฉันสัญญา หยุดทุกอย่างไว้แค่นี้เถอะนะคะ อย่าทำให้เรื่องมันแย่ไปมากกว่านี้เลย คุณไม่อยากเจอหน้าพ่อคุณแล้วเหรอคะ”
ภูษิตาพยายามเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายแม้ในใจจะนึกหวาดกลัวขนาดไหนก็ตาม
“หุบปาก! ผู้หญิงชั้นต่ำอย่างแกกล้าดียังไงมาสั่งสอนฉัน! เป็นเพราะแกนั่นแหละ ชีวิตฉันถึงได้พังพินาศขนาดนี้ ถ้าไม่มีแกซักคน พี่เจษฎ์ก็ต้องแต่งงานกับฉัน แล้วพ่อฉันก็จะไม่ติดคุก แกมันสมควรตายนังสารเลว!”
สิริมาควบคุมสติของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เธอลั่นกระสุนสังหารออกไปทางภูษิตา ทว่าเจษฎ์พุ่งตัวเข้ามาขวางวิถีกระสุนเอาไว้ ทำให้กระสุนนั้นเจาะเข้าที่หน้าท้องของเขาอย่างจัง
และเมื่อได้ยินเสียงกร
