เงาตะคุ่มๆ กับเสียงพูดคุยที่เบาจนจับใจความไม่ได้ทำให้ดิมกับปรกบอดี้การ์ดที่ผ่่านมาหยุดมอง และเตรียมพร้อมหากเกิดเหตุการณ์ที่จะเป็นอันตรายแก่เจ้านาย กระชับปืนในมือแล้วหันไปตามเสียงนั้น และเมื่อเห็นว่าใครเป็นต้นเหตุที่มาของเสียงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และเก็บปืน มองเจ้านายตัวน้อยทั้งสองที่พากันไปทางห้องครัว คงจะแอบคนเป็นแม่มาหยิบขนมกินอีกตามเคย
“หมอกเบาๆ นะ เดี๋ยวแม่มุกได้ยิน” เมฆค่อยๆ เดินย่อง หันมาบอกหมอก
“เมฆแหละเบาๆ พูดเบาๆ แบบนี้” หมอกพูดเสียงเบาแผ่ว เตือนพี่ชายฝาแฝดที่ส่งเสียงดังเกินไป ให้พูดเบาๆ เหมือนตน
“แบบนี้พอไหม” เมฆเปิดปากพูด แต่แทบจะไม่มีเสียงเล็ดลอดให้ได้ยิน
“อือ” หมอกพยักหน้า ทั้งคู่ก็ก้าวย่องไปยังจุดหมาย นั่นก็คือช็อกโกแลตแสนอร่อยในตู้เย็น
เจ้าแฝดย่องผ่านห้องเด็กที่พ่อแม่นอนกับน้องสาวทั้งสองไปอย่างราบรื่น และห้องต่อไปที่ต้องผ่านก่อนจะถึงห้องครัวนั่นก็คือห้องของพี่เลี
