“เมฆครับ ปู่ยืมหน่อย” เดลกำลังนั่งเล่นของเล่นกับเมฆ หมอก ที่พาหลานไปซื้อจากห้างสรรพสินค้ามาหมาดๆ ของเล่นมากมายก่ายกองชนิดที่ว่าเต็มรถ MPV คันหรู ส่วนเดวาไปโรงเรียน เหนือกับน่านก็นอนกลางวัน วรากับมุกก็เข้าโรงงาน สายตาพลันเห็นร่างของคนที่หายหัวไปจากบ้านเข้าวันที่สี่ และไม่สามารถติดต่อได้กำลังเดินย่องเข้ามาอย่างระแวดระวัง ราวกับกลัวว่าใครจะเห็น
ฟิ้วววว ตุ๊บ!!
“โอ๊ย” ลูกบอลผ้าสักหลาดลอยลงตรงกลางกบาลของลูกชายคนรองอย่างไม่พลาดเป้า
“ปะป๊าไม่ต้องต้อนรับธาราก็ได้ครับ” ธาราลูบหัวตัวเองป่อยๆ ยังกระเซ้าคนเป็นพ่อได้
“เอาของเล่นมาคืนหลาน” เดลสั่งเสียงเกรี้ยวกราด
“หลาน? นี่เมฆกับหมอกลูกของคุณมุกที่มาดูการผลิตนี่ครับ” ธาราเดินไปเก็บลูกบอลที่กลิ้งไปไม่ไกลนัก มึนงงที่คนเป็นพ่อเรียกลูกชายของลูกค้าว่าหลาน อีกทั้งเดวา เหนือ หรือน่าน ก็ไม่ได้อยู่แถวนี้สักหน่อย
“ปู่ยืมหน่อยครับหมอก” เดลขอยืมค้อนไม้ของเล
