“หนูนิดไปซื้อขนมมาให้น้องได้ไหมคะ” นิรชาถามพาซื่อ
“น้องยังกินขนมไม่ได้นะจ๊ะ กินได้แต่นม” ดอกแก้วพูดแล้วอมยิ้ม
“เหรอคะ”
“หนูนิดหิวขนมเหรอคะ” ดอกแก้วเอ่ยถามเด็กน้อย
“ค่ะ”
“เดี๋ยวให้ลุงคมพาไปซื้อสิ” สันต์บอกบุตรสาว
“ค่ะ”
คมยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องเพราะตามติดเจ้านายมาด้วย แต่ไม่ได้เข้ามาด้านในเพราะดอกแก้วกำลังให้นมลูกอยู่
นิรชาสนิทกับคมอย่างรวดเร็ว ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ได้สนิทกันนัก คมเองก็เอ็นดูเด็กน้อยอยู่มาก ถึงอย่างไรก็ได้ชื่อว่าเป็นบุตรสาวของเจ้านาย
“สงสัยจะหิว พ่อก็หิวเหมือนกันนะ” สันต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนจะหอมแก้มภรรยา
“อุ๊ย! คุณสันต์” เธอหน้าแดงเมื่อโดนเขาหอมแก้ม
“หนูนิดนี่รู้ใจคุณพ่อจริงๆ หิวขนมขึ้นมาในเวลานี้พอดิบพอดี”
“แน้... เจ้าเล่ห์นะคะ” สันต์ไม่เหมือนสามีที่เคยเย็นชาและร้ายๆ แต่เขากลายเป็นสามีที่น่ารักในเวลานี้
“ลูกอิ่มแล้ว พ่อก็หิวต่อ”
“คุณสันต์หิวก็ไปหาข้าวกินสิคะ”
