“ดีจริงๆ เลยนะ เมียของครามนอนกินบ้านกินเมือง ไม่รู้จักทำงานทำการหรือไง” น้ำเสียงของคุณอุบลทำให้นิอรหน้าซีดเผือด
“คุณแม่เอ่อ... มาหาคุณครามเหรอคะ”
“ฉันไม่นับญาติกับหล่อนหรอกย่ะ รู้เอาไว้เสียด้วย”
นิอรหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม เมื่อเห็นสีหน้ารังเกียจของแม่สามี ท่านเชิดหน้าขึ้นด้วยท่าทางเหย่อหยิ่ง ที่แขนนั้นมีกระเป๋ายี่ห้อดัง บ่งบอกถึงรสนิยมอันเลิศล้ำ
“คุณแม่ หมายถึงคุณป้าไม่พอใจอะไรหนูเหรอคะ”
“ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ได้แล้ว เธอต้องการเท่าไหร่ ฉันจะให้ เลิกกับครามซะ”
“คะ...” นิอรถึงกับเหวอรอบสอง นี่เธอโดนจ้างให้เลิกกับครามอย่างนั้นเหรอ
“ไม่ต้องมาทำหน้าตาใสซื่อไร้เดียงสา เธออยากจะจับเขาใช่ไหมล่ะ ถึงลงทุนยอมแต่งงานกับเขา”
“คุณคงเข้าใจผิดแล้วล่ะคะ ที่ฉันแต่งงานกับคุณครามก็เพราะว่า...” เธอพูดไม่จบประโยค อึกอักกับเหตุผลที่รู้อยู่เต็มอก
“เพราะอะไรล่ะ ทำไมถึงเงียบไป ไม่ยอมพูดให้จบ”
“เพราะรักค่
