ปกติเธอเป็นคนตื่นเช้า แต่ตลอดระยะเวลาหลายวันมานี้เธอเหนื่อยสะสม เลยหลับเป็นตาย ยอมรับว่าเมื่อคืนเธอรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยในอ้อมแขนของคนที่มุดมุ้งเข้ามาขอนอนด้วยตอนกลางดึก
ดอกแก้วรู้ตัวเองว่าไม่ได้เข้มแข็งอะไรหรอก เธอยอมรับว่าหวาดกลัวที่ต้องอยู่คนเดียว รวมถึงช็อกกับการสูญเสียบิดามารดาไปโดยไม่มีวันกลับ
มันเป็นโศกนาฏกรรมที่ร้ายแรงมากในชีวิต และตำรวจก็ยังจับตัวคนร้ายไม่ได้
ดอกแก้วตื่นนอน แล้วรู้สึกสดชื่น เธอนอนเต็มตาทำให้ความเหนื่อยความล้าและอะไรอีกหลายๆ อย่างหมดสิ้นไป
ร่างเล็กๆ รีบจัดการเก็บที่นอนหมอนมุ้งเข้าที่ และเดินเข้าไปในห้องครัว ทางหลังบ้าน เธอเห็นสันต์กำลังทำกับข้าวกลิ่นหอมฉุย
เธออยู่ชนบทมาตั้งแต่เด็ก คนที่นี่กินอาหารมื้อหนักเป็นอาหารเช้า กลิ่นเครื่องแกงคละคลุ้งไปทั่วห้องครัวเล็กๆ
ใช้ชีวิตร่วมกันมาระยะหนึ่ง เธอพอจะรู้ว่าสันต์น่ะทานอาหารรสเผ็ดจัดจ้าน
“ตื่นแล้วเหรอ” เขาหันมาทักท
