“อย่าถือสายัยทรายเลยไพร เค้าก็ชอบแต่งตัวเป็นยิปซียิปโซแบบนี้แหละ ทรายเค้าติสๆ น่ะลูก”
“ครับ ติสแตก” ชายหนุ่มพูดแล้วหลุดขำ ทรายหวานค้อนควัก เดินนำไปที่ห้องอาหารทันที
หนอย... หมอนี่กล้าดียังไงมาหัวเราะเยาะเธอ
“ไม่ได้เจอกับไพรเกือบสามสิบปี ไม่คิดเลยว่าพ่อแม่ของเราจะยังจำคำมั่นสัญญาในตอนนั้นได้”
คุณสุขใจ มารดาของทรายหวานย้ายตามสามีมาอยู่กรุงเทพฯ นานแล้ว แต่ตอนบุตรสาวเด็กๆ ก็เคยสัญญากันไว้ว่าโตขึ้นอยากจะให้ลูกๆ แต่งงานกัน
เธอกับสามีหนักใจจริงๆ ที่บุตรสาวไม่ยอมแต่งงาน ประกาศโต้งๆ ว่าจะโสดแบบมีคุณภาพ เรียกง่ายๆ คือขึ้นคานนั่นแหละ เธอกับสามีไม่อยากให้เป็นแบบนั้น หาใครให้ก็ไม่ชอบ ไปกลั่นแกล้งเขาเสียหมด ก็พอดีไพรวัลย์ติดต่อมา และทวงคำสัญญาของบิดามารดาเมื่อเกือบสามสิบกว่าปีก่อน
คุณสุขใจก็เลยดีใจที่ลูกสาวจะได้ออกเรือน นี่อายุเกือบสามสิบอยู่แล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเข้าใกล้ในความแสบของอีกฝ่าย
ค
