ร่างหนารู้สึกตัวขึ้น เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยอยู่นอกระเบียง เมื่อลืมตาหันมามองคนข้างกายก็ไม่เห็นลองสัมผัสดูที่นอนยังอุ่นอยู่ เหลือบมองนาฬิกาหัวเตียงเป็นเวลาบ่ายสามได้
“ฝนขอโทษด้วยนะคะคุณหมอ วันนี้ฝนรู้สึกไม่สบายเลยนอนตื่นสายค่ะ ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ไว้ฝนนัดวันกับคุณหมอใหม่เพื่อเป็นการไถ่โทษสำหรับวันนี้นะคะ ค่ะ สวัสดีค่ะ”
“ทำไมไม่บอกไปล่ะว่าเหนื่อยจากการแหกขามาให้ฉันทั้งคืน จึงไม่มีแรงไปแรดกับมัน” เสียงทุ้มที่ดูเหมือนมีอารมณ์ไม่พอใจเอ่ยขึ้นที่ข้างหูเล็ก
“อุ๊ย! ตื่นแล้วเหรอคะ ถ้าคุณตื่นแล้วฝนขอตัวกลับก่อนละกัน”
“จะไปไหน” เสียงแข็งถามและเอาแขนกักขอบประตูกันไม่ให้หญิงสาวออกไปได้
“กลับบ้านไงคะ ฝนจะไปดูแม่”
“ฉันบอกให้เธอกลับได้แล้วเหรอ”
“แล้วจะให้ฝนอยู่ที่นี่ทำไมค่ะ อยู่ไปก็ไม่มีอะไรทำ”
“อยากมีอะไรทำไมล่ะ” ถามพร้อมกับทำสีหน้าเจ้าเล่ห์มองมาที่หญิงสาวเหมือนอาหารจานโปรดจานหนึ่ง
“ไม่เอาแล้ว
