“ฝนได้ยินพี่ไหม” น้ำฝนสะดุ้งตกใจเมื่อโรสรินเรียกเธอเสียงดัง
“คะ ค่ะ พี่โรสว่าไงนะคะ”
“ว่าไงอะไรล่ะ พี่มาเอาแผนบุกกิง ฝนทำเสร็จยัง”
“เออ เสร็จแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะฝนจะปรินต์ออกมาให้” เธอละล่ำละลักบอกและรีบไปหยิบเอกสารที่ตนสั่งปรินต์มาส่งมอบให้กับโรสริน
“ฝนมีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะ” โรสรินมองเพื่อนร่วมงานด้วยความเป็นห่วงเพราะหลายวันแล้วที่หญิงสาวมีอาการเหม่อลอย
“ขอบคุณค่ะพี่ แต่ฝนไม่เป็นไรค่ะ”
“หรือเป็นห่วงเรื่องแม่ของเรารึเปล่า” โรสรินเอ่ยถามเพราะจำได้น้ำฝนเคยเล่าให้ฟังว่าแม่ของเธอป่วยหนัก
“ใช่ค่ะ แม่ฝนจะต้องได้รับการผ่าตัดโรคมะเร็งในกระเพาะอาหารค่ะ” เธอบอกด้วยใบหน้าที่เศร้าอย่างน่าสงสาร โรสรินมองและเห็นใจเธอเองก็เคยผ่านอะไรแบบนี้มาก่อนตอนที่แม่ของเธอป่วยติดเตียง
“ที่เครียดคือไม่มีเงินค่าผ่าตัดใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ ฝนมีเงินไม่พอ” เธอยอมรับไปตามตรง มันน่าอายเหลือเกินที่มาพูดเรื่องเ
