@บ้านของพี่มาร์ค
ไอลีนกลับมาถึงบ้าน ความเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์ต่างๆ ทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ร่างบางเดินตรงขึ้นไปบนห้องนอนอย่างไม่รอช้า
ภายในห้องนอนที่อบอุ่น คนตัวเล็กวางกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาอย่างเบามือด้วยความเหนื่อยล้า
“คิดถึงจัง…” เธอทรุดตัวลงบนที่นอนนุ่มๆ อย่างอ่อนล้า ความอบอุ่นของผ้าปูที่นอนโอบล้อมร่างกายราวกับกำลังปลอบประโลม
ท่ามกลางความเงียบสงบของห้องนอน เปลือกตาค่อยๆปิดลงอย่างง่ายดาย...
..... zzZZ
เช้าวันต่อมา...
ร่างบางของไอลีนค่อยๆลุกขึ้นนั่ง บิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสายตามนิสัย
แต่ทว่า...ความรู้สึกแปลกๆ ความว่างเปล่าค่อยๆแทรกซึมเข้ามา ความอบอุ่นที่เคยคุ้นเคยของร่างกายสูงใหญ่ที่แนบชิดกลับหายไป ข้างกายเธอว่างเปล่าไร้เงาของสามีตามกฎหมาย ที่ในทุกเช้าจะต้องกอดรัดเธอไว้แน่นเหมือนเป็นการยืนยันความเป็นเจ้าของ
ความเงียบงันในห้องนอน ยิ่งทำให้ความว่างเปล่านั้นชัดเจนขึ้น
“
