“ไอลีน!”
เสียงดุดันจากด้านหลังทำเอาคนที่เพลิดเพลินกับการย้ำเท้าหยอกล้อไปกับสายน้ำเย็นฉ่ำของคลื่นชายหาดถึงกับสะดุ้งขึ้นมาสุดตัว ใบหน้าหวานเผยให้เห็นถึงความกังวลอย่างคนถูกจับได้อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นท่าทางมั่นใจเหมือนเคยยามหันกลับมาเผชิญหน้ากับคนเรียก
“มีอะไรคะ เรียกซ่ะดังเชียว”
ท่าทีไม่สะทกสะท้านนั่นทำเอาคนตัวโตยิ่งหงุดหงิดขึ้นมาอีก และก็เหมือนจะเพิ่มระดับมากขึ้นยามสำรวจมองการแต่งกายของคนตรงหน้านี่ชัด ๆ
บีกีนี่สีชมพูพาสเทลน่ารักกับเกะกะลูกตาเขานัก เพราะแม้ตัวเสื้อด้านบนจะเป็นแบบผูกสายคล้องคอ แต่มันก็โอบเต้าใหญ่เอาไว้ไม่ได้มิดชิดขนาดนั้น ยังเห็นเนินความขาวอยู่รางๆ ตามจังหวะการขยับตัว ไม่ต่างจากท่อนล่างซึ่งเป็นกางเกงผูกสายตัวจิ๋ว ที่แม้จะมีผ้าคลุมพริ้วไสวปกปิดทับเอาไว้ แต่มันก็บางพอจะเห็นสัดส่วนของเธอแล้วจินตนาการต่อได้สบาย ๆ
และถ้าพูดกันตามจริงคือการแต่วตัวแบบนี้มันไม่ได้แปลก
