“พี่ธีมไปทำงานที่กรุงเทพฯ ค่ะ คุณเป็นเพื่อนที่ทำงานพี่ธีมเหรอ” หน้าตายังดูเด็กอยู่เลย คงจะเป็นลูกน้องของพี่ธีมหรือเปล่านะ
“ค่ะ แต่ว่าคุณธีมเขาไม่ได้กลับมาเหรอคะ” พรีมรู้สึกแปลกใจเหมือนกับว่าผู้หญิงตรงหน้าทำเหมือนไม่รู้ว่าธีมกลับมาที่นี่
“ไม่ค่ะ ตอนนี้ฉันก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน ติดต่อไม่ได้หลายวันแล้ว”
สีหน้าของคนที่บอกเป็นห่วงตรงหน้าเธอไม่เห็นจะเหมือนปากพูดเลยสักนิด
“งั้นเหรอคะ... เป็นห่วง ? แต่ไม่คิดจะออกตามหาหน่อยเหรอ” พรีมถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“จะให้ฉันไปตามที่กรุงเทพฯ น่ะเหรอคะ มันเล็กที่ไหน”
“แบบนี้คือความคิดของคนมักง่ายนะรู้ไหม ตำรวจก็มี เธอก็แจ้งความคนหายสิ เธอเป็นคนใกล้ชิดของเขานี่” พรีมกอดอกมองผู้หญิงตรงหน้า หลังจากหงุดหงิด สรรพนามแทนอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปทันที
“แล้วเธอเป็นใครมายืนว่าฉันตรงนี้”
คอยดูนะ ถ้าพี่ธีมติดต่อมา ฉันจะบอกให้เขาไล่แกออก
ขวัญคิดในใจ สวยอยู่หรอก แต่ด
