แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องผ่านม่านสีขาวของห้องที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ทำให้เจ้าของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงนุ่ม ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น อาจจะเพราะความเหนื่อยล้าในช่วงนี้เลยทำให้เธอหลับแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว เธอใช้แขนพยุงตัวเองลุกขึ้น พลันสายตาก็มองเห็นคนที่ตัวเองพามาด้วยกำลังผูกเนกไท
“นายตื่นนานแล้วเหรอ”
ธีมซึ่งกำลังแต่งตัวอยู่ก็หันไปมองคนที่นอนหลับอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้เธอตื่นแล้วและนั่งจ้องเขาอยู่
“ครับ ผมทำให้คุณพรีมตื่นหรือเปล่า ความจริงนอนต่ออีกหน่อยก็ยังทันนะครับ”
“ไม่ละ… นายเดินมาตรงนี้สิ”
คนที่ถูกเรียกให้ไปหายืนนิ่งไม่ขยับตัวก่อนจะเดินไปยืนปลายเตียงที่เธอนอนอยู่ พรีมถอนหายใจเล็กน้อยแล้วเขยิบตัวลุกจากตรงที่นอนไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าคนตัวโต
“โน้มตัวลงมาหน่อย”
เป็นอีกครั้งที่ธีมสงสัยว่าเธอต้องการจะทำอะไร แต่ก็ยอมทำตามอย่างง่ายดายด้วยการโน้มตัวลงไปหาเธอ มือเล็กเอื้อมไปจับเนกไททั้ง 2 ข้างแล้วผู
