"ราชา พอเถอะนะ ฉันก็พูดความจริงไปหมดแล้ว" เวียงพิงค์พยายามอ้อนวอนให้อีกฝ่ายปล่อยเธอไป
“ฉันไม่เชื่อ” เขากล่าวพลางเหยียดยิ้มร้าย
ยังพูดไม่ทันขาดคำ ใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มลงไปซุกไซ้บริเวณหน้าอกของเวียงพิงค์อีกครั้ง และในครั้งนี้ ราชาก็จงใจโจมตีจุดอ่อนของเธอ ที่เขารู้จักเป็นอย่างดีด้วย
เรียวลิ้นร้อนฉ่าเลียยอดถันสีหวานอย่างกระหาย ก่อนจะอ้าปากครอบครองมัน พลางดูดดุนแรง ๆ สลับกับขบเม้มเป็นจังหวะ ตามแรงอารมณ์ของตัวเอง แทบไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้เวียงพิงค์กำลังรู้สึกอย่างไร หรือแสดงสีหน้าแบบไหนอยู่
เพราะเขารู้ดีว่า จุดอ่อนที่จะทำให้ผู้หญิงคนนี้มีอารมณ์ร่วมไปกับเขา ต้องทำยังไง
ในตอนแรกก็พยายามจะขัดขวางราชาอย่างสุดกำลัง แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายต้องการทำมันจริง ๆ สุดท้าย หญิงสาวก็ได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างเลยตามเลย
เธอไม่ต้องการร้องขอความเห็นใจจากเขามากไปกว่านี้แล้วจริง ๆ
น้ำตาสีใสค่อย ๆ ไหลมาเอ่อคลอที่เบ้
