วันต่อมา...
พอเวียงพิงค์แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็พยุงตัวรีบเดินออกมาจากห้องนอนของราชา แต่ก็ต้องตกใจเพราะบังเอิญเห็นควันหลงที่เปิดประตูห้องเข้ามา เธอเห็นแบบนั้น ก็รีบเข้าไปหาเพื่อน
"ควัน ชะ...ช่วยฉันหน่อยสิ"
"ทำไม เกิดอะไรขึ้น" ควันหลงยืนจองมองเธอด้วยสายตาเรียบ
"อย่างเพิ่งถามตอนนี้ แต่ช่วยไปส่งฉันที่ห้องหน่อยได้ไหม"
"ไอ้ช่วยไปส่งฉันช่วยได้ แต่ไม่บอกไอ้ราชาก่อนเหรอ เดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก” ชายหนุ่มชี้เข้าไปในห้องนอน
"ไม่ได้ ถ้าราชาตื่น เขาคงไม่ให้ฉันกลับแน่"
"....."
"แต่ถ้านายลำบากใจ งั้นฉันกลับเองก็ได้" เธอเห็นสีหน้าคนตรงหน้า ก็พอเข้าใจ จึงตัดสินใจเดินผ่านเขามา แต่ชายหนุ่มดันคว้าจับมือเธอไว้เสียก่อน
"ฉันไปส่ง" ควันหลงพูดแบบนั้น พร้อมกับเดินนำเธอออกมาจากห้องของราชา
โดยระหว่างที่เราเดินตามกันมา จนเข้ามานั่งในรถ ก็ไม่มีใครพูด ซึ่งเธอก็ไม่มีอะไรจะพูดอยู่แล้วจึงเอาแต่นั่งเงียบ ๆ เพร
