หลังจากที่เวียงพิงค์ออกไปทำงานต่อได้เกือบหนึ่งชั่วโมง เขาก็เอาแต่ลุกเดินออกไปดูเรื่อย ๆ เพราะกลัวว่าจะมีคนมายุ่งกับเธอ
"มึงหยุดเดินได้ไหม กูเวียนหัว"
"จริงของเฮียควัน เฮียราชาหยุดเดินได้แล้ว"
โดยพอได้ยินทั้งสองบอกแบบนั้น ราชาก็เดินกลับมานั่งลงที่เดิมตัวเอง
"เวียงพิงค์ทำงาน มึงจะห่วงอะไรนักหนา"
"แล้วจะไม่ให้ห่วงได้ยังไง ผู้ชายพยายามเข้าหาเธอตั้งหลายครั้ง" เพราะระหว่างที่เขาเดินไปดู มีผู้ชายหลายคนกำลังสนใจ และพยายามเข้าหาหญิงสาว
"กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" พอนั่งได้สักพัก จิตใจเขาก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รีบลุกเดินไปที่ประตู
"ถ้าหวงขนาดนั้น ทำไมไม่ให้มาบริการมึงคนเดียวเลยล่ะ ไม่ขี้เกียจเดินออกไปดูหรือไง"
"ถ้ายัยนั่นยอม กูคงไม่เป็นแบบนี้หรอก ฝากดูน้องกูด้วย" ราชาพูดแล้วรีบเดินออกมา ก็บังเอิญพบเข้ากับเวียงพิงค์ ที่กำลังโดนลูกค้าฉุดให้มานั่งตัก ชายหนุ่มเห็นก็ไม่พอใจ รีบเดินเข้าไปกระชากสองคนอ
