ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน อาการปวดหัวตัวร้อนหายจนหมด เพราะพี่นิวตั้นบังคับทานยาทุกสี่ชั่วโมง วันนี้ฉันมีเรียนบ่าย นอนดูซีรีย์เกาหลีซักพักค่อยไปอาบน้ำก็แล้วกัน
ติ๊ง! ติ๊ง!
เคเบิ้ล:"สติ๊กเกอร์ทักทาย"
:"เป็นยังไงบ้างครับ ดีขึ้นรึยัง?"
ฉันกวาดสายตาอ่านข้อความที่ถูกส่งมาคิ้วเรียวเล็กขมวดมุ่น พี่เคเบิ้ลรู้ด้วยหรอว่าฉันไม่สบาย
โบนัส:"โบดีขึ้นแล้วค่ะ"
เคเบิ้ล:"พี่ซื้อขนมมาฝาก อยู่ที่ฟรอนท์ด้านล่างลงมารับด้วยนะครับ"
โบนัส:"ขอบคุณมากค่ะ"
ถ้าใจไม่แข็งพอป่านนี้คงโอนอ่อนไปกับพี่เคเบิ้ลบ้างแล้วแหละ เฮ้อออ.. ฉันควรทำยังไงดี จะปฏิเสธก็ไม่ได้ เขาไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแลเทคแคร์ดีด้วยซ้ำ แต่ฉันรักพี่นิวตั้นไง มันติดตรงนี้
ฉันลงมาที่ฟรอนท์ก็ต้องเบิกตาโพลงขึ้นเมื่อเห็นขนมกองโต และที่แปลกคือเป็นขนมที่ฉันชอบทั้งนั้น พี่เคเบิ้ลจะรู้ทุกอย่างที่เป็นฉันเลยรึไงกัน ก่อนจะสลัดความคิด หอบหิ้วขนมพวกนั้นกลับข
