วันเวลาผ่านไป...
วันนี้เป็นวันรับปริญญาของพี่นิวตั้น ฉันสั่งดอกไม้ช่อใหญ่มาร่วมแสดงความยินดีกับสามี วันนี้เขาหล่อดูดีกว่าทุกวันมาก และไม่วายมีสาวโห่ร้องแซว จนทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา 'ผัวฉันย่ะ' ฉันอยากตะโกนคำนี้ออกไปดังๆให้ยัยพวกนั้นได้ยิน
"เป็นอะไรไปครับ หื้ม? ทำไมหน้ายุ่งแบบนั้น" มือหนายกขึ้นลูบแก้มนวลเนียนเบาๆอย่างอ่อนโยน สายตาคมมองคนตรงหน้าอย่างรอคำตอบ ความจริงผมพอจะรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไร แถมยังรู้สึกดีมากด้วยครับที่โบนัสหวงผมมากขนาดนี้ แต่ที่ถามก็เพราะว่าอยากให้เธอได้รู้ว่า ผมเองก็แคร์ความรู้สึกของเธอมากเช่นกัน
"ดูผู้หญิงพวกนั้นสิคะ โบหึงนะ" เสียงหวานแฝงไปด้วยความขุ่นมัวเอ่ยบอก ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ
"อย่าไปสนใจคนอื่นสิครับ สนใจพี่คนเดียวก็พอ มาถ่ายรูปกันครับ"
"...ค่ะ"
จากนั้นเราถ่ายรูปคู่รูปเดียวสลับผลัดเปลี่ยนมุมไปเรื่อย และความสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นานคำนี้ยังคงใช้ได้กับฉ
