และแล้ววันนี้ก็มาถึงจนได้ วันที่เขากับเธอต้องจากลาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
"พี่เค เราจะไปไหนกันหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยถาม พลางก้าวเท้าเล็กเดินมาหาชายหนุ่ม มือบางยื่นไปจับแขนแกร่งของคนที่ยืนหันหลังให้ แต่ทว่า ต้องรีบผละมือออกพร้อมกับถอยหลังห่างสองสามก้าว เมื่อจมูกเชิดรั้นของเธอได้กลิ่นน้ำหอมฉุดไม่คุ้นเคย 'ใคร?'
"หึหึ!ไงสาวน้อย" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับหมุนตัวกลับมา สายตาคมกริบจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
ใบหน้าหล่อเหลาคมคายเหมือน เคเบิ้ลราวกับเป็นฝาแฝด ที่แตกต่างออกไปคงมีเพียงกลิ่นน้ำหอมกับรอยสักรูปงูบนลำคอหนา อีกอย่างก็คือดวงตาคู่นั้นของเขา
"คุณไม่ใช่พี่เค!" โบนัสเอ่ยเสียงแข็งมองจ้องชายหนุ่มอย่างจับผิด
"หึ!หมอนั่นไม่ได้อยู่ที่นี่ และฉันจะเป็นคนไปส่งเธอเอง"เซฮายอธิบาย
"ไปส่ง?...ไม่!!ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น"
"อย่าดื้อ!!ฉันไม่ได้ใจดี"แววตาแข็งกร้าวจ้องมองหญิงสาว เพื่อต้องก
