ฉันขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำด้านนอกตอนนี้พี่นิวตั้นกับพี่ต้นน้ำยังคงนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ ทำธุระเสร็จฉันเดินมาตามทางผ่านห้องโถงใหญ่มองเข้าไปด้านในมีโซฟาสีน้ำตาลตัวใหญ่ตั้งอยู่ใกล้กับประตูระเบียงซึ่งเป็นกระจกใสบานใหญ่มองเห็นวิวด้านนอกเป็นจุดถ่ายรูปของคาเฟ่แห่งนี้ ฉันเพ่งมองไปยังโซฟาเห็นผู้หญิงชราคนหนึ่งซึ่งเขาก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาเอ็นดูเช่นกัน
"เข้ามานั่งก่อนสิลูก" น้ำเสียงแสนจะแผ่วเบาและเนิบช้าแต่ทว่ากังวาลใสดุจธารน้ำไหลดังขึ้น เอื่อยๆ
"ค่ะ" ฉันตอบกลับและก้าวเดินเข้าไปนั่งบนพื้นโซฟาข้างคุณยายคนนั้น ท่านน่าจะอายุประมาณแปดสิบปีเห็นจะได้แต่ยังดูแข็งแรงใบหน้ามีริ้วรอยตามวัยเปื้อนยิ้มตลอดเวลา
"มาเที่ยวหรอลูก " สำเนียงพูดอ่อนหวานนุ่มนวลฟังแล้วรื่นหูเอ่ยถามเด็กสาวใบหน้าจิ้มลิ้มรุ่นราวคราวหลาน
"ใช่ค่ะ คุณยายมาเที่ยวเหมือนกันหรอคะ ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียว"
"......." หญิงชรายิ้มและพยักหน้าช้าๆ
