(อาทิตย์)
6.31 PM.
"อาทิตย์พี่บอกให้รอจอมก่อนไง"
"รอไม่ไหวแล้ว"
"กูว่ามึงใจเย็นๆ"
"เอากุญแจรถมึงมายืมไอ้พระลักษมณ์"
"เจ๊น้องเจ๊คือไม่ไหวแล้วว"
ผมหันมองตะวันที่เดินมาจับต้นคอผมไว้ให้ผมใจเย็นๆไม่เดินไปแย่งเอากุญเจรถจากมือไอ้พระลักษมณ์มาขับออกไปหาจอมใจ ผมถอนหายใจออกมาเสียงดังเพราะหงุดหงิดก่อนทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้อีกครั้ง
"จอมใจบอกว่าออกมาจากบ้านตั้งแต่บ่ายสองแล้วแต่ตอนนี้ยังไม่ถึงนี่เลย"
"พี่จอมอาจแวะไปที่อื่นก่อนรึเปล่าไอ้อาทิตย์"
"กูไม่รู้ไงลักษณ์กูไม่รู้เลยว่าตอนนี้จอมไปไหน"
"อาทิตย์"
พี่ตะวันพยักหน้าไปทางหน้าร้านที่ตอนนี้จอมใจกำลังเดินข้ามถนนมาจากอีกฝั่งผมจึงขยับลุกและวิ่งออกไปยืนรอเธอที่หน้าร้านขณะที่จอมก็ยิ้มให้บางๆในตอนเธอเดินมาใกล้แต่ยิ่งใกล้ผมยิ่งเห็นแววตาสุดแสนจะเหนื่อยล้าของเธอทั้งยังรอยช้ำที่มุมปากเธออีก
พรึ่บ!
ผมดึงจอมใจเข้ามากอดไว้ทันทีและไม่คิดจะสนใจใครที่กำลังม
