Chapter 17
ความแตก
รุ่งเช้า
"อื้อ~" วีญ่าขยับร่างที่เปลือยเปล่าเล็กน้อย เธอเปล่งเสียงครางอื้อในลำคอ เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่กลางร่าง จากศึกรักอันเร่าร้อนที่ชายหนุ่มบรรเลงบทรักขึ้นมาใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่าจวบจนเขาพอใจ
"ตื่นแล้วเหรอเด็กดีของป๋า" ธันวาเอ่ยถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เพราะชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นมาได้สักพักแล้ว และเขาก็นอนจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยความหลงใหลอย่างถอนตัวไม่ขึ้นอยู่นาน จนกระทั่งหญิงสาวที่เขานอนโอบกอดเริ่มรู้สึกตัว
"งื้อ...เจ็บ..." วีญ่ายู่ปากเล็กน้อยและกะพริบตาปริบๆ เพื่อปรับสายตากับแสงตะวันที่เล็ดลอดเข้ามาทางผ้าม่าน แขนเรียวตวัดโอบกอดที่เอวสอบ และเอาใบหน้าหวานซุกเข้าที่หน้าอกแกร่งอย่างออดอ้อน
“อ้อนป๋าแบบนี้ หนูอยากได้แบบเมื่อคืนอีกเหรอ หื้ม" ธันวาใช้มือสากเชยคางมนขึ้น ก่อนที่จะประทับจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างดูดดื่ม
"พอแล้วป๋า ไม่เอามันแล้ว มันจุกท้อง ตอนนี้
