สายๆ วันถัดมา
โอนิกซ์ตื่นขึ้นมาแต่กลับไม่เจอคนข้างๆ ทีแรกก็คิดว่าเพียงขวัญอยู่ในห้องน้ำ แต่พอเดินไปหาก็ไม่เจอ ข้างนอกก็ไม่เจอ เขาเริ่มร้อนใจ เริ่มนึกถึงเรื่องเมื่อวานที่เธอพูด กลัวว่าเพียงขวัญจะหนีกลับคนเดียวโดยการที่เดินลงเขาไป
ไม่มีใครกล้าเดินลงไปหรอกเพราะมันไกลและอันตราย แต่ถ้าเธอกล้าเดินลงไปจริงๆ ล่ะ โดนเมียโกรธไม่พอยังต้องถูกลูกงอนอีกนะ
พรึ่บ!!
โอนิกซ์คว้าผ้าคลุมก่อนจะวิ่งออกมาจากตัวบ้าน สายตากวาดมองหาภรรยาแต่ก็ไม่เจอใครเลย
จนกระทั่ง...
พลั่ก ตุบ!!
มัวแต่มองเลยไม่ได้ดูว่ามีอะไรขวางทางอยู่บ้าง เขาสะดุดกับอะไรสักอย่างจนล้มหน้าคะมำลงไปกับพื้น ประจวบเหมาะกับที่ได้เห็นคนที่กำลังตามหาพอดี
"โตแล้วนะคะ ยังจะเล่นจับกบเป็นเด็กๆ อีก"
"เพียงขวัญ!"
เธอมองเขาเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าหลบ ไม่ได้คิดจะเข้าไปช่วยเหลือ เพราะตอนเด็กๆ เคยถูกสอนว่า ล้มเองได้ก็ต้องลุกเองได้ เขาเองก็โตแล้วนี่นา
