เช้าของอีกวัน
แสงแดดอ่อนยามเช้าตรู่บวกกับเสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่ง ปลุกหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ในกอดแสนอบอุ่นของสามีให้ตื่นขึ้นมา
เพียงขวัญกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะมองออกไปที่หน้าระเบียงห้อง แสงแดดที่พยายามส่องเล็ดลอดเข้ามามันทำให้เธอรู้ว่าหมดเวลาจะนอนต่อแล้ว
"อือ เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งลุก ขอนอนต่ออีกหน่อย" โอนิกซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย พร้อมกับใช้แขนแกร่งรั้งตัวของภรรยาให้นอนลงต่อกับเขา
"คุณง่วงก็นอนต่อเถอะค่ะ ฉันจะไปดูลูก"
"ป่านนี้คงยังไม่ตื่นกันหรอก เมื่อวานเล่นหนักเลย" พูดงัวเงีย
"แต่เช้าแล้วนะคะ คนอื่นๆ คงตื่นกันหมดแล้ว"
"อือ ก็ช่างคนอื่นสิ"
สุดท้ายเพียงขวัญก็ต้องนอนต่อ เพราะแขนของโอนิกซ์ที่กอดเอาไว้รัดแน่นจนเธอขยับแทบไม่ได้ ส่วนตัวเขาก็หลับปุ๋ยไปต่อ ราวกับว่าไม่ได้หลับไม่ได้นอนมานาน
...เวลาต่อมา
นิ้วเรียวเล็กกรีดกรายไปตามใบหน้าของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ตั้งแต่หน้าผาก เ
