“เจ้าว่าอย่างไรนะ เกิดอะไรขึ้นเหตุใดสกุลลู่ถึงถูกลอบโจมตีได้”
“ตอนนี้ยังสืบไม่ทราบสาเหตุพ่ะย่ะค่ะ ทราบเพียงแต่ว่ารองแม่ทัพลู่ได้รับบาดเจ็บและฮูหยินลู่…เอ่อ”
“มีอะไร”
“ลู่ฮูหยินถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุพ่ะย่ะค่ะ”
จื่อหรงหันมามองว่านเยว่เฟยที่ยืนฟังข่าวนี้ด้วยตัวที่เริ่มสั่น ไม่คิดว่าสกุลลู่จะถูกลอบโจมตี แต่เพราะวันนี้ใต้เท้าลู่และลู่ชิงอันเข้าวังทั้งสองจึงปลอดภัยแต่ลู่ฮูหยินกลับถูกฆ่า
“เยว่เฟยเจ้ากลับจวนไปก่อน เสร็จธุระที่สกุลลู่แล้วข้าจะแวะไปหาเจ้าที่จวน”
“แต่ว่าหม่อมฉัน…อยากไปดูด้วยเพคะ”
“ไม่ได้ สถานที่พึ่งจะเกิดเหตุไปยังมีหลายอย่างที่ต้องสอบสวน ข้าจะไปหาลู่อี้เทียนดูว่าเขาพอจะรู้หรือไม่ว่ามันเกิดจากผู้ใด”
“เช่นนั้นท่านก็ต้องระวังตัวให้มาก ๆ บางทีอาจจะเพราะข่าวลือของท่านกับลู่ชิงอัน…”
“อย่าพึ่งด่วนสรุปอะไรทั้งนั้นข้าจะให้จางจิ้งคุ้มกันเจ้าไปถึงจวน อย่าปฏิเสธมิเช่นนั้นข้าจะไม่วางใจปล
