“ท่าน…ท่าน...”
“พูดมาสิ!! เจ้ามีหลักฐานหรือพยานรู้เห็นหรือไม่ถึงได้มาชี้หน้ากล่าวหาข้าว่าเป็นฆาตกร เจ้าสำคัญถึงขนาดไหนที่ข้าต้องให้ค่า ชีวิตเจ้าเองก็ไม่ได้สำคัญอีกอย่างมีอะไรที่คนอย่างเจ้าสู้ข้าได้!!”
“ว่านเยว่เฟย!! ท่าน….”
“ชิงอัน…พอเถอะ”
“ท่านพ่อ…แต่ว่า...”
“ข้าบอกให้เจ้าหยุดได้แล้ว!!”
“ที่ข้ามาวันนี้เพื่อจะเคารพศพลู่ฮูหยิน แต่ดูจากการต้อนรับแขกของสกุลลู่แล้วทำให้ข้ารู้ถึงมารยาทจนต้องจดจำไปอีกนานเลยล่ะ”
“ท่านหญิงข้าน้อยต้องขอโทษแทนนางด้วย ข้าน้อยสั่งสอนบุตรสาวไม่ดีขอท่านหญิงอย่าได้เอาความกับนาง…”
“ใต้เท้าลู่ข้ามิได้อยากเอาความกับนางแต่นี่เป็นอีกครั้งที่นางไร้มารยาทกับข้า ครั้งแรกที่วังหลวงและในครั้งนี้ข้าเห็นแก่หน้าท่านและลู่ฮูหยินที่ล่วงลับหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกข้าขอตัวก่อน”
“ใต้เท้าลู่ครั้งนี้ข้าจะไม่เอาผิดนางเพราะเห็นว่าท่านหญิงไม่เอาความ”
“พี่ใหญ่!!”
“แต่หากม
