เยว่เฟยหันมามองเพียงแค่สายตาเท่านั้น ระหว่างทั้งสองที่กำลังมองอีกฝ่ายด้วยความโกรธทำให้นางไม่เข้าใจกับสิ่งที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกัน
“เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้ส่งคนมาวางยาฆ่าลูกข้า”
“แล้วเจ้าล่ะซูหลิง กล้าดีเช่นไรส่งคนไปฆ่าท่านแม่ของข้า!!”
“เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้า!!”
“คิดว่าข้าไร้หลักฐานงั้นหรือ ท่านแม่เขียนจดหมายเอาไว้สารภาพเรื่องทั้งหมดตั้งแต่เจอกับเจ้าที่วัดกวนอิม เจ้าระบายความในใจกับนางว่าถูกว่านเยว่เฟยกลั่นแกล้งจนไม่เป็นที่ยอมรับในจวน เมื่อนางประกาศตัวว่าเป็นคู่หมั้นขององค์ชายทำให้ท่านแม่ข้าต้องเร่งส่งคนมาฆ่านาง แกล้งปลอมจดหมายเพื่อล่อนางออกมาและผลักนางตกน้ำ”
“แม่ของเจ้าก็ไม่ได้ต่างกับเจ้า นางเองก็ต้องการให้เจ้าได้ตำแหน่งพระชายาองค์ชาย แค่ข้าพูดไม่กี่คำนางก็ส่งนักฆ่าลอบเข้าจวนเสนาบดี วันนั้นหากข้าไม่เปิดทางให้เจ้าคิดว่าพวกมันจะเข้ามาในจวนนี้ได้ง่ายถึงเพียงนั้นเลยงั้นหรือ”
“พูดได้ดีนี่แต
