หลังจากนั้นฉันกับพี่เต้เราก็ตกลงกันว่าจะย้ายออกจากที่นี่ และเร็วๆ นี้ด้วยเมื่อไหร่ที่หาห้องเช่าได้ เมื่อไหร่ที่เก็บข้าวของที่นี่หมด เราก็จะย้ายออกไปในทันที
ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย แต่ในเมื่อมันเป็นไปแล้ว ฉันก็แค่ต้องยอมรับมันแค่นั้นเอง
"จะไปจริงๆ เหรอ?" พี่คลินต์ถาม
"แล้วจะให้ฉันอยู่ทำไม"
"แล้วจะไปอยู่ยังไง"
"ไม่ใช่เด็กสักหน่อย ที่ไหนก็อยู่ได้เหมือนกันแหละ"
"ยังไม่หายโกรธพี่อีกเหรอ?"
"......" ทำไมเขาถึงเฝ้าถามแต่คำถามนี้กันนะ ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ มันใช่คำถามที่ควรพูดกันตอนนี้หรือไง
ไม่ได้หายโกรธแต่ก็ไม่ถึงขั้นเกลียด มันก็แค่เจ็บไม่อยากรับรู้อะไรจากเขาอีก
"มาคุยอะไรกัน?"
"ไม่ได้คุยอะไรกันค่ะ ชากำลังเก็บของอยู่"
ฉันตอบพี่เต้ที่เดินเข้ามาในครัว เขาไม่ยอมปล่อยให้ฉันกับพี่คลินต์ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองอีกเลย แต่มันก็มีบางช่วงจังหวะแหละ ที่เราได้คุยกันสองคนบ้าง
"ไปให้
