#ตกเย็นในวันเดียวกัน
เพราะเจ้าลูกชายตัวแสบไม่ยอมกลับฉันก็เลยต้องดูแลทั้งคนป่วยดูแลทั้งเด็กแสบไปด้วย แต่ส่วนหนึ่งที่ฉันไม่อยากให้มะโซวอยู่ก็เพราะที่โรงพยาบาลมักจะมีเชื้อโรคเยอะ
"เดี๋ยวมะป้อนข้าวคุณลุงเองนะครับ"
"โอเคครับ"
ฉันหันไปมองแล้วอยากจะเบะปากใส่จริงๆ สองคนนั้นกระหนุงกระหนิงแบบไม่เห็นฉันอยู่ตรงนี้เลย
ฉันไม่รู้ว่ามะโซวไปญาติดีกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะก่อนหน้าก็มีความไม่ค่อยลงรอยกันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้นี่สิมันดูแปลกไปจนฉันไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
"กินข้าวเสร็จแล้วก็กินยาด้วยนะ"
"อื้ม ครับ"
"เดี๋ยวฉันจะลงไปข้างล่าง สักพักจะกลับขึ้นมา อยู่กันสองคนไปก่อนนะ"
"โอเคครับ มะจะดูแลคุณลุงเอง"
"เรานั่นแหละตัวดีเลย ระวังจะไปโดนแผลคุณลุงล่ะ"
"ครับ"
ฉันลงมาที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างซื้อของกินหลายสิ่งหลายอย่าง โดยเฉพาะของเจ้าลูกชายตัวดีนั่นแหละ ทั้งนมทั้งขนมต้องมีติดเอ
